13-01-2018 Saat: 20:04
(Son Düzenleme: 13-01-2018 Saat: 20:04, Düzenleyen: Anakin Skywalker.)
Bilindiği üzere Japonya halkı Mustafa Kemal ATATÜRK'ü sevip, saygı duyan ve liderliğine hayran olan insanlardır. Gittiğiniz de muhabbeti açılır ise zaten bariz bir şekilde anlarsınız.
Dostlarım ile her gittiğimiz ülke de bir kere bile aksatmadan güzel bir park bulup, saz söz ve rakı ile Mustafa Kemal'e her zaman kadeh kaldırırız. İçimiz de ona karşı duyduğumuz özlemi her zaman böyle anarız. Velhasıl dostlar Tokyo'da gezdik dolaştık akşam vakti gelince Nogawa Park diye sakin ve şehrin o telaşından, kalabalığından uzak bir park bulduk. İşte liman'dan rakılarımızı, sazımızı vs. aldık geldik kapalı bir alan vardı oturduk serildik yere. Açtık mezelerimizi ve rakımızı başladık hem içip hem söylemeye. Ben saz çalıyorum. Bir Mahzuni Şerif'den bir Aşık Veysel'den diye öyle söyleyerek gidiyoruz. Mustafa Kemal'e kadeh kaldıracağımız zaman Kutsal Özlemi çalıp söylemeye başladık. Bir de yüksek sesle söylüyoruz çevrede ki herkes bize bakıyor. İşte "Kurban olam yürüdüğün yollara..... kara peçe yakışmıyor kullara.." diye giderken aldık rakıları hepimiz ayağa kalkıp MUSTAFA KEMAL'e diye seslice kadehimizi kaldırıp rakımızı içtik.
Ardından parkta gezen bir polis görevlisi ne olduğunu anlamak için yanımıza geldi ilk başta Japonca bir şeyler söyledi anlamadığımızı söyleyince İngilizce konuşmaya başladı. Ben size Türkçe olarak anlatacağım.
Polis: "Merhaba ne yapıyorsunuz burada?"
Ben: "Merhaba Polis bey, içki içip çalgımız ile şarkı söylüyoruz. Biraz önce de ATATÜRK'e kadeh kaldırdık."
Polis: "Kulaklara ne kadar farklı gelse de çalgınız ile söylediklerinizi çok sevdik diğer arkadaşım da yol üzerinde devriye arabasında"
Ben: "Bunu duyduğumuza çok sevindik isterseniz katılabilirsiniz yanınızda çalarız bir tane de"
Polis: "Evet, evet güzel olur. Kadeh sırasında Mustafa Kemal adını duyduğum zaman gelip bir göz atmak istedim kimler söylüyor diye."
Ben: "ATATÜRK'ü sever misiniz?"
Polis: "Benim çocuklarım okul da ATATÜRK'ü öğreniyorlar. Her gün neler yaptığını anlatıyorlar bana evde. Japonya'nın da geçmişi liderlerle doludur ama Atatürk'ün ve düşüncelerinin Japonlar için değeri çoktur."
Ben: "Bunu bugün özellikle çok fark ettik. Böyle insanlar gördükçe nasıl mutlu oluyoruz bir bilseniz."
Bu muhabbetten sonra yolda ki diğer arkadaşı da gelip yanımıza oturdular. Saz çalmaya devam ettik. Hatta polislere'de verdik onlara da öğretmeye çalıştık. Kendi dilleri ile onlar da bir şeyler söyledi. Çevreden üzerimize baya dikkat toplanmıştı. Sonra polisler gidince her yeri temizleyip kalktık ve otele döndüğümüz de saat gece sularıydı dostlar.
Japonya'ya sırf bu yüzden ve insanları yüzünden her zaman sıcak bakıp her zaman seviyorum. Gidin görün. Fırsatım olur ise anlatımını da yapacağım dostlarım sağlıcakla kalın.
Dostlarım ile her gittiğimiz ülke de bir kere bile aksatmadan güzel bir park bulup, saz söz ve rakı ile Mustafa Kemal'e her zaman kadeh kaldırırız. İçimiz de ona karşı duyduğumuz özlemi her zaman böyle anarız. Velhasıl dostlar Tokyo'da gezdik dolaştık akşam vakti gelince Nogawa Park diye sakin ve şehrin o telaşından, kalabalığından uzak bir park bulduk. İşte liman'dan rakılarımızı, sazımızı vs. aldık geldik kapalı bir alan vardı oturduk serildik yere. Açtık mezelerimizi ve rakımızı başladık hem içip hem söylemeye. Ben saz çalıyorum. Bir Mahzuni Şerif'den bir Aşık Veysel'den diye öyle söyleyerek gidiyoruz. Mustafa Kemal'e kadeh kaldıracağımız zaman Kutsal Özlemi çalıp söylemeye başladık. Bir de yüksek sesle söylüyoruz çevrede ki herkes bize bakıyor. İşte "Kurban olam yürüdüğün yollara..... kara peçe yakışmıyor kullara.." diye giderken aldık rakıları hepimiz ayağa kalkıp MUSTAFA KEMAL'e diye seslice kadehimizi kaldırıp rakımızı içtik.
Ardından parkta gezen bir polis görevlisi ne olduğunu anlamak için yanımıza geldi ilk başta Japonca bir şeyler söyledi anlamadığımızı söyleyince İngilizce konuşmaya başladı. Ben size Türkçe olarak anlatacağım.
Polis: "Merhaba ne yapıyorsunuz burada?"
Ben: "Merhaba Polis bey, içki içip çalgımız ile şarkı söylüyoruz. Biraz önce de ATATÜRK'e kadeh kaldırdık."
Polis: "Kulaklara ne kadar farklı gelse de çalgınız ile söylediklerinizi çok sevdik diğer arkadaşım da yol üzerinde devriye arabasında"
Ben: "Bunu duyduğumuza çok sevindik isterseniz katılabilirsiniz yanınızda çalarız bir tane de"
Polis: "Evet, evet güzel olur. Kadeh sırasında Mustafa Kemal adını duyduğum zaman gelip bir göz atmak istedim kimler söylüyor diye."
Ben: "ATATÜRK'ü sever misiniz?"
Polis: "Benim çocuklarım okul da ATATÜRK'ü öğreniyorlar. Her gün neler yaptığını anlatıyorlar bana evde. Japonya'nın da geçmişi liderlerle doludur ama Atatürk'ün ve düşüncelerinin Japonlar için değeri çoktur."
Ben: "Bunu bugün özellikle çok fark ettik. Böyle insanlar gördükçe nasıl mutlu oluyoruz bir bilseniz."
Bu muhabbetten sonra yolda ki diğer arkadaşı da gelip yanımıza oturdular. Saz çalmaya devam ettik. Hatta polislere'de verdik onlara da öğretmeye çalıştık. Kendi dilleri ile onlar da bir şeyler söyledi. Çevreden üzerimize baya dikkat toplanmıştı. Sonra polisler gidince her yeri temizleyip kalktık ve otele döndüğümüz de saat gece sularıydı dostlar.
Japonya'ya sırf bu yüzden ve insanları yüzünden her zaman sıcak bakıp her zaman seviyorum. Gidin görün. Fırsatım olur ise anlatımını da yapacağım dostlarım sağlıcakla kalın.