04-05-2013 Saat: 14:58
Fenerbahçe Benfica’ya 1-0′ın rövanşında 3-1 kaybederek Avrupa Ligi’nde finalden olurken, yazarlar sarı-lacivertlilerin Amsterdam’a yetmeyen ‘Luz’ performansını değerlendirdi.
Rıdvan Dilmen – Fotomaç
En güzel sözü maçın bitiminde Ercan Taner söyledi: “Fenerbahçe’ye teşekkür ediyoruz” Kadıköy’deki maçta üç top direkten döndü. Rövanş için de üç oyuncu firesi verildi. Portekiz’deki maçta oyun içinde iki fire daha… İskelet bozuldu, kolay değil. Rövanşta üç oyuncuyu oynatamıyorsun, oyun içinde de iki oyuncuyu kaybediyorsun ve mecburiyetten oyundan çıkarıyorsun. Ve tüm bunlar oyun içinde tur cepteyken… Benfica maça tempolu başladı. Özellikle son 15′e kadar da tempolu oynadı. Ceza alanı civarına çok geldiler ama dönüp baktığımızda 3-1′den sonra sadece bir tane çaprazdan pozisyonları var. İlk gol organize, ikinci gol duran topta Fenerbahçelilerin dikkatsizliği… Üçüncü gol de taçtan geldi. Fenerbahçe skor 1-1 iken Sow’la; skor 2-1 iken aynı pozisyonda Sow ve Kuyt’la net fırsatlar buldu. Benfica, kendi sahasında taraftarın coşkusunu da arkasına alınca aslında Kadıköy’den başlayan biraz önce bahsettiğim problemler, Lizbon’da da devam edince bu sonuç geldi.
Uğur Meleke – Milliyet
Yazık oldu. İlk maçta Fenerbahçe, hak ettiği 2-3 golü bulamamış olmasının bedelini Lizbon’da ödedi. Yine de bir sezonda 18 gurur verici maç oynadığı için, Marsilya, Gladbach, Lazio gibi devleri geçip hanemize 22 puan yazdırdığı için, Türkiye’yi Avrupa’da 10’uncu basamağa tırmandırdığı için, mutluluk için, hüzün için, heyecan için, herşey için teşekkürler Fenerbahçe. Aslında dün gece de işler daha iyi gidebilirdi, ama Fenerbahçe bu yılki en büyük sorununun, dörtlü savunmasının bireysel hatalarının bedelini ödedi yine. Hep söylüyorum, Fenerbahçe Türkiye’nin, hatta Avrupa Ligi’nin en iyi takım savunmasını yapan ekibi. Ama dörtlü defansı, çoğu zaman da Ziegler ve Yobo, bireysel olarak sarı-lacivertlilere ciddi bedeller ödettiler. Üstelik her duran topta da yerleşim sorunu yaşanması kronikleşti artık.
Güntekin Onay – Vatan
Dün sahada olmayan eksiklerimiz ve maçın içinde yaşanan olumsuzluklar F.Bahçe’nin sahada güçlü durmasını engelledi. Selçuk’un sakatlanması, ardından Gökhan’ın devam edememesi F.Bahçe’yi olumsuz etkiledi. Kabul etmek gerekir ki hem ofansif anlamda, hem de defansif olarak çok fazla bir şey üretemedik. İstanbul’daki harika oyunun yarısını Luz Stadı’nda da oynayabilsek buradan finalle ayrılabilirdik ancak açık konuşalım; dün geceki oyun yetmezdi ve yetmedi de. Dün gece Fenerbahçe adına sahanın en iyisi Cristian Baroni’ydi. Onun dışında kalan oyuncular kendi performanslarının altındaydı. Fakat maçı yerinde yaşayan bizler şunu gördük ki; böyle bir deplasmanda ayakta kalmak ve kendi oyununu rakibe kabul ettirmek çok ama çok zor. Bu yıl Avrupa’da büyük işler yapan Fenerbahçe bundan sonraki yıllar içinde önemli bir deneyim kazandı. Bu seviyelerde oynamayı yaşayarak tecrübe etti. Yine de her şey için teşekkürler Fenerbahçe.
Okay Karacan – Zaman
Fenerbahçe, Türk futbolu adına muazzam bir iş çıkararak geri dönüyor. Yolun Amsterdam’a kadar uzanmamış olması önemli değil, Lizbon’a kadar koşmak da bir büyük muzafferiyettir. Kocaman bir teşekkür, içten bir alkış gönderebiliriz. Mayıs ayının ilk haftasına kadar ülkeyi Avrupa’nın oyununa ortak ettikleri için kendileri ile gurur duyabilirler. Marsilya’da Bekir’in röveşatası, Limasol’da Egemen’in kafası, Roma’da Caner’in bombası hemen hemen her maçtaki Volkan kurtarışları gözlerimizin önünden film şeridi gibi geçiyor ve yeniden heyecan duyabiliyorsak, iyi bir yıl yaşanmışsa teşekkürler hepinize…
Atilla Gökçe – Milliyet
Bundan böyle hiç birimiz Lizbon’u hatırlamak istemeyeceğiz. Özellikle Estadio Luz’da, adı “ışık” olan stadda yaşadığımız karanlık geceye dönmeyi hep reddedeceğiz. UEFA Avrupa Ligi’nde gururla bir yarı final yaşadık. Ama rüyalarımız da hayallerimiz de yarı yolda tükendi. Benfica karşısında peşpeşe yaşadığımız talihsizlikler zinciri, Fenerbahçe’nin elini – kolunu bağladı. Kader ağlarını İstanbul’da örmeye başlamıştı. Mehmet Topal ile Webo’nun sarı kart görerek cezalı duruma düşmesi, Meireles’in sakatlığı, Fenerbahçe’nin Lizbon’daki rövanş maçını beklenmedik biçimde zorlaştırmıştı.
Tayfun Bayındır – Vatan
Yazık çok yazık. Pisi pisine kaybetmek, pisi pisine finalden olmak bu olsa gerek… Ah be Fenerbahçe. En iyi yaptığın işi çok değil, 20 dakika uygulayabilsen, Yani 3-5 pası bir arada yapabilsen şimdi finalde sen vardın. Niye bu kadar korkak, niye bu kadar ürkek, niye bu kadar ruhsuz oynadın? Anlamak mümkün değil. Tamam dün bir tek Meireles olsaydı bu çirkin Benfica’yı mabedine gömmek içten bile değildi. Salih’in cılız ayakları, Caner’in vurdum duymaz oyunu ve Sow’un çaresiz yalnızlığı kaçan finalin en önemli nedeniydi. Fenerbahçe ‘nin hakkını teslim edelim. Buraya kadar gelmek büyük başarıdır. Fenerbahçe tarihine yepyeni bir sayfa ekleyen Aykut Kocaman’ı ve talebelerini yürükten alkışlamalıyız. Bu takım finale çıkmayı kesinlikle hak etmişti. Ama dün gördük ki olmayınca olmuyor.
Rıdvan Dilmen – Fotomaç
En güzel sözü maçın bitiminde Ercan Taner söyledi: “Fenerbahçe’ye teşekkür ediyoruz” Kadıköy’deki maçta üç top direkten döndü. Rövanş için de üç oyuncu firesi verildi. Portekiz’deki maçta oyun içinde iki fire daha… İskelet bozuldu, kolay değil. Rövanşta üç oyuncuyu oynatamıyorsun, oyun içinde de iki oyuncuyu kaybediyorsun ve mecburiyetten oyundan çıkarıyorsun. Ve tüm bunlar oyun içinde tur cepteyken… Benfica maça tempolu başladı. Özellikle son 15′e kadar da tempolu oynadı. Ceza alanı civarına çok geldiler ama dönüp baktığımızda 3-1′den sonra sadece bir tane çaprazdan pozisyonları var. İlk gol organize, ikinci gol duran topta Fenerbahçelilerin dikkatsizliği… Üçüncü gol de taçtan geldi. Fenerbahçe skor 1-1 iken Sow’la; skor 2-1 iken aynı pozisyonda Sow ve Kuyt’la net fırsatlar buldu. Benfica, kendi sahasında taraftarın coşkusunu da arkasına alınca aslında Kadıköy’den başlayan biraz önce bahsettiğim problemler, Lizbon’da da devam edince bu sonuç geldi.
Uğur Meleke – Milliyet
Yazık oldu. İlk maçta Fenerbahçe, hak ettiği 2-3 golü bulamamış olmasının bedelini Lizbon’da ödedi. Yine de bir sezonda 18 gurur verici maç oynadığı için, Marsilya, Gladbach, Lazio gibi devleri geçip hanemize 22 puan yazdırdığı için, Türkiye’yi Avrupa’da 10’uncu basamağa tırmandırdığı için, mutluluk için, hüzün için, heyecan için, herşey için teşekkürler Fenerbahçe. Aslında dün gece de işler daha iyi gidebilirdi, ama Fenerbahçe bu yılki en büyük sorununun, dörtlü savunmasının bireysel hatalarının bedelini ödedi yine. Hep söylüyorum, Fenerbahçe Türkiye’nin, hatta Avrupa Ligi’nin en iyi takım savunmasını yapan ekibi. Ama dörtlü defansı, çoğu zaman da Ziegler ve Yobo, bireysel olarak sarı-lacivertlilere ciddi bedeller ödettiler. Üstelik her duran topta da yerleşim sorunu yaşanması kronikleşti artık.
Güntekin Onay – Vatan
Dün sahada olmayan eksiklerimiz ve maçın içinde yaşanan olumsuzluklar F.Bahçe’nin sahada güçlü durmasını engelledi. Selçuk’un sakatlanması, ardından Gökhan’ın devam edememesi F.Bahçe’yi olumsuz etkiledi. Kabul etmek gerekir ki hem ofansif anlamda, hem de defansif olarak çok fazla bir şey üretemedik. İstanbul’daki harika oyunun yarısını Luz Stadı’nda da oynayabilsek buradan finalle ayrılabilirdik ancak açık konuşalım; dün geceki oyun yetmezdi ve yetmedi de. Dün gece Fenerbahçe adına sahanın en iyisi Cristian Baroni’ydi. Onun dışında kalan oyuncular kendi performanslarının altındaydı. Fakat maçı yerinde yaşayan bizler şunu gördük ki; böyle bir deplasmanda ayakta kalmak ve kendi oyununu rakibe kabul ettirmek çok ama çok zor. Bu yıl Avrupa’da büyük işler yapan Fenerbahçe bundan sonraki yıllar içinde önemli bir deneyim kazandı. Bu seviyelerde oynamayı yaşayarak tecrübe etti. Yine de her şey için teşekkürler Fenerbahçe.
Okay Karacan – Zaman
Fenerbahçe, Türk futbolu adına muazzam bir iş çıkararak geri dönüyor. Yolun Amsterdam’a kadar uzanmamış olması önemli değil, Lizbon’a kadar koşmak da bir büyük muzafferiyettir. Kocaman bir teşekkür, içten bir alkış gönderebiliriz. Mayıs ayının ilk haftasına kadar ülkeyi Avrupa’nın oyununa ortak ettikleri için kendileri ile gurur duyabilirler. Marsilya’da Bekir’in röveşatası, Limasol’da Egemen’in kafası, Roma’da Caner’in bombası hemen hemen her maçtaki Volkan kurtarışları gözlerimizin önünden film şeridi gibi geçiyor ve yeniden heyecan duyabiliyorsak, iyi bir yıl yaşanmışsa teşekkürler hepinize…
Atilla Gökçe – Milliyet
Bundan böyle hiç birimiz Lizbon’u hatırlamak istemeyeceğiz. Özellikle Estadio Luz’da, adı “ışık” olan stadda yaşadığımız karanlık geceye dönmeyi hep reddedeceğiz. UEFA Avrupa Ligi’nde gururla bir yarı final yaşadık. Ama rüyalarımız da hayallerimiz de yarı yolda tükendi. Benfica karşısında peşpeşe yaşadığımız talihsizlikler zinciri, Fenerbahçe’nin elini – kolunu bağladı. Kader ağlarını İstanbul’da örmeye başlamıştı. Mehmet Topal ile Webo’nun sarı kart görerek cezalı duruma düşmesi, Meireles’in sakatlığı, Fenerbahçe’nin Lizbon’daki rövanş maçını beklenmedik biçimde zorlaştırmıştı.
Tayfun Bayındır – Vatan
Yazık çok yazık. Pisi pisine kaybetmek, pisi pisine finalden olmak bu olsa gerek… Ah be Fenerbahçe. En iyi yaptığın işi çok değil, 20 dakika uygulayabilsen, Yani 3-5 pası bir arada yapabilsen şimdi finalde sen vardın. Niye bu kadar korkak, niye bu kadar ürkek, niye bu kadar ruhsuz oynadın? Anlamak mümkün değil. Tamam dün bir tek Meireles olsaydı bu çirkin Benfica’yı mabedine gömmek içten bile değildi. Salih’in cılız ayakları, Caner’in vurdum duymaz oyunu ve Sow’un çaresiz yalnızlığı kaçan finalin en önemli nedeniydi. Fenerbahçe ‘nin hakkını teslim edelim. Buraya kadar gelmek büyük başarıdır. Fenerbahçe tarihine yepyeni bir sayfa ekleyen Aykut Kocaman’ı ve talebelerini yürükten alkışlamalıyız. Bu takım finale çıkmayı kesinlikle hak etmişti. Ama dün gördük ki olmayınca olmuyor.