Yürüme
Helsinki, Finlandiya'da yapılan bir yürüme yarışı
Yürüme, uzun mesafeli bir atletizm yarışıdır. Koşu yarışları gibidir, ancak öncelikli farkı sporcuların hızlı adımlarla mesafeyi katetmeleridir. İkincil olarak her adım atışta geride kalan adımın yerle temasının kesilmemiş olması önemlidir. Adımlamalarda yerle temasın kesilmesi koşmak anlamına gelir. Olimpik olarak 20 km ve 50 km mesafelerinde düzenlenmektedir.
Yürüme sporunun doğuşu
1880'li yıllarda İngiltere'de "İngiliz Amatör Atletizm Derneği" tarafından yürüyüş ya da dağ yürüyüşü etkinliği olarak düzenlenmiştir. 1866 yılında ilk amatör yürüme şampiyonası organize edilmiştir ve yarışı John Chambers kazanmıştır. Bu tür organizasyonlarla düzenlenen kurallar sayesinde yürüme sporu 19. yüzyıl boyunca olgunlaşmıştır.
Kurallar
Esas olarak iki kuralı mevcut olan yürüme sporunda ilk olarak öne atılan ayağın topuğu yere değmeden arkada kalan ayak ucunun (ayak parmakları) yerle teması kesilmemelidir. Buna temasın kesilmemesi (kaybolmaması) denilir. İkinci olarak ise destek bacağının yerle teması anındaki gerginliğine ilişkindir. Vücut öne doğru hareketini devam ettirdiği süreç esnasında destek bacağındaki gerginlik de mevcut olmalıdır.
Yürüme, uzun mesafeli bir atletizm yarışıdır. Koşu yarışları gibidir, ancak öncelikli farkı sporcuların hızlı adımlarla mesafeyi katetmeleridir. İkincil olarak her adım atışta geride kalan adımın yerle temasının kesilmemiş olması önemlidir. Adımlamalarda yerle temasın kesilmesi koşmak anlamına gelir. Olimpik olarak 20 km ve 50 km mesafelerinde düzenlenmektedir.
Yürüme sporunun doğuşu
1880'li yıllarda İngiltere'de "İngiliz Amatör Atletizm Derneği" tarafından yürüyüş ya da dağ yürüyüşü etkinliği olarak düzenlenmiştir. 1866 yılında ilk amatör yürüme şampiyonası organize edilmiştir ve yarışı John Chambers kazanmıştır. Bu tür organizasyonlarla düzenlenen kurallar sayesinde yürüme sporu 19. yüzyıl boyunca olgunlaşmıştır.
Kurallar
Esas olarak iki kuralı mevcut olan yürüme sporunda ilk olarak öne atılan ayağın topuğu yere değmeden arkada kalan ayak ucunun (ayak parmakları) yerle teması kesilmemelidir. Buna temasın kesilmemesi (kaybolmaması) denilir. İkinci olarak ise destek bacağının yerle teması anındaki gerginliğine ilişkindir. Vücut öne doğru hareketini devam ettirdiği süreç esnasında destek bacağındaki gerginlik de mevcut olmalıdır.
Alıntı.
