22-07-2013 Saat: 07:12
(Son Düzenleme: 22-07-2013 Saat: 07:28, Düzenleyen: HonoraryMore.)
Yalnızlık ... Saçma bir şeyden dolayı psikolojinizin bozulduğu günlerdeydim . Yatıyordum , kalkıyordum , hep aynı şarkı , hep aynı kıyafetler , hep aynı yer . Yalnızdım sonucta. Dışarı cıkmıyordum . Konusanım yokdu . Hep aynı şarkıyı dinleye dinleye ezberlemiştim. Sadece şarkının seslerini duyabiliyordum . İçimi parçalayan işte o şarkı . Saatlerce ağladığım , dakikalarca düşündüğüm o eski günler ne kadar da güzeldi . Dostlarım vardı benim . Ama eskiden . Sadece ben vardım , yalnızlığın sesini yükselten evde ki eşyalar , içimi parçalayan o şarkı . Yalnızdım işte çözememiştim bunu . Kimse arayıp sormuyordu . Sıkıldıkca yiyordum sanki mutlu olacakmıs gibi . Ortada iki kişi vardı . Ben ve sadece işleri düştüğünde hatırlayan arkadaşım dediğim egosu yüksek olan kişiler. Bu yalnızlık sessizdi ama kalbimi parçalayan , beni benden alan o yalnızlık hissettiriyordu kendini . Acıtıyordu az hissettirsede ağlamamak için zor tutuyordum bazen kendimi , ağlayınca tüm sessizlik bi anda bozuluyor, şarkının sözleri duyulmuyordu . Hissediyordum onların beni arkamdan nasıl vurdukları çünkü yalnızdım . Dinlediğim , o yüreğimi parcalayan şarkı Cem Adrian - Yalnızlık'tı .Sen hiç geceleri sabahlara kadar ağladınmı yanlızlık nedir bilirmisiniz ? Siz benim nerden yandığımı neden bileceksiniz ? Çok yoruldum . Siz benim neler çektiğimi nerden bileceksiniz ?
Yalnızlık ; Kimsesizdir , Sessizdir , Fırtınılıdır , Hayatını kaybetmiştir ...
